Δανεικό

Είναι κάτι που διάβασα και μου άρεσε .Είναι του Σταύρου Θεοδωράκη από το http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=5983

Είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες. Επιστήμονας, σπουδαίος. Κάποια στιγμή μάλιστα πέρασε από την πολιτική, δεν τους άντεξε βέβαια και τα παράτησε. Σάββατο βράδυ τα βήματα μας διασταυρώθηκαν. Ανταλλάξαμε αυτά τα στενοχωρημένα λόγια που ανταλλάσουν όλο και πιο συχνά οι Έλληνες. Μετά τον ρώτησα για τον γιo. Πίστεψα ότι η ερώτηση μου θα τον χαροποιήσει. Θα αφήναμε  για λίγο στην άκρη τα γκρίζα σενάρια και θα συζητούσαμε για τις νέες προοπτικές που ανοίχτηκαν ξαφνικά στη οικογένεια του. 

Ο γιός του, επιστήμονας και αυτός, έφυγε πριν μερικές εβδομάδες για την Αυστραλία. Να συνεχίσει εκεί την καριέρα του. Είχε βαρεθεί να στριμώχνεται στις λίστες της αναξιοκρατίας. Και εκεί που περίμενα να μου πει «ναι, ξέφυγε, περνάει καλά», άρχισε να μου λέει πόσο αποκαρδιωτική είναι για τη χώρα η επιλογή της φυγής. «Και ποιοι θα μείνουν πίσω;» με ρώτησε χωρίς να περιμένει απάντηση.  «Οι συνταξιούχοι, τα λαμόγια και οι ανήμποροι»; Θέλω να προσπαθήσετε να τον καταλάβετε. Δεν εννοούσε ότι ο γιός του ήταν ο μόνος ικανός στην επιστήμη του. Ούτε διαφωνούσε τελικά με την επιλογή του να φύγει. Είχε όμως την πίκρα του ανθρώπου που συνειδητοποιεί, ότι κάθε μέρα άλλος ένας νέος άνθρωπος σκέφτεται τη φυγή ως τη μόνη διέξοδο. Άρχισε να μου αριθμεί συγκεκριμένες περιπτώσεις ανθρώπων που έφυγαν και άλλων που συζητούν να φύγουν. Ο ένας δέχτηκε μια έδρα στην Αγγλία, ο άλλος στήνει επιχείρηση στο Βερολίνο, ο τρίτος πέρασε απέναντι στη Τουρκία, στην Πόλη.

«Και ποιοι θα μείνουν», ξαναρώτησε.  «Εκτός αν βρεθούν τίποτε Αλβανάκια που αγάπησαν τη χώρα και μας σώσουν». Θέλω ξανά, να μην αντιδράσετε. Δεν το είπε ούτε υποτιμητικά, ούτε για να με τρομοκρατήσει. Άλλωστε  ήξερε την άποψη μου για τους Αλβανούς. Τα είχαμε παλιότερα συζητήσει. Πόσο συνέβαλαν στην ανάπτυξη της οικονομίας, πόσα χωριά ανέστησαν, πόσα νησιά ξανάχτισαν, πόσες σημαίες σήκωσαν επειδή αρίστευσαν. Το είπε λοιπόν σαν ένα υπαρκτό ενδεχόμενο. Και πυροδότησε σκέψεις που όλοι θα έπρεπε να είχαμε κάνει. Ποιοι θα έρθουν στα πράγματα όταν η σημερινή ηγετική τάξη αποχωρήσει ή την αποχωρήσουν; Ποιοι πολιτικοί; Ποιοι επιχειρηματίες; Ποιοι άνθρωποι του πνεύματος, θα τους διαδεχθούν;  Έτσι  μελαγχολικά τελείωσε η κουβέντα μας. Και έτσι μελαγχολικά θα στέκομαι από εδώ και στο εξής μπροστά σε κάθε αναγγελία αποχώρησης.

Το Dna μου,μέσα

Πέρασε τόσος καιρός.
Άλλωστε το blog δεν το έχω για να γράφω ειδήσεις αλλά να εξωτερικεύω προβληματισμούς.Πριν αρχίσω την τσάρκα μου σε αγαπημένα blogs ας γράψω την αράδα μου.
Στενό μαρκάρισμα τρώω φίλε από το "ζαργανάκι " μου.
-Εγώ πότε θα γίνω μάνα;

Πριν μία εβδομάδα της είπα.Θα σε απογοητεύσω ,ΠΟΤΕ
Το πως εξελίχθηκε η κατάσταση καλύτερα να μην το πω.
Και μην ετοιμάζεστε να με πείτε "τζούφιο","άσφαιρο" και "άδειο ασκί" γιατί πέσατε έξω.
Μιά χαρά είμαι.Όμως ,όμως,όμως πως να είμαι συγκαταβατικός σε ένα έγκλημα;

Τόσα που γίνονται γύρω μας πολέμοι ,σεισμοί,τσουνάμια και καταποντισμοί να πω ναί;Να ενδώσω;
Να φέρω στον κόσμο ακόμη 1,2,3 παιδιά του Πειραιά που από την ώρα που θα δούν τον κόσμο αυτόν θα είναι κατ' ουσία δυστυχισμένα και χρεωμένα;
Βλέπετε τι λένε.Κάθε παιδί που γεννιέται σήμερα και όχι 1 χρόνο μετά είναι χρεωμένο με 33.000 ευρώ.Χτες το βράδυ είδα μια εκπομπή σε κρατικό κανάλι που περιέργως  έλεγαν οι ξένοι και στην πλειοψηφία τους Γερμανοί ότι δεν λάβαμε την ανάλογη στήριξη.
Άντε ας πάει στα κομμάτια αυτό.Εγώ θα είμαι γερός μετά από 5 χρόνια;Θα έχω δουλεία;Θα έχουμε υγιές περιβάλλον;Ο κώδων του κινδύνου ουρλιάζει.Στην Ιαπωνία ο σεισμός έφερε και τα γνωστά επακόλουθα.Ραδιενέργεια παντού.Το Τόκιο ξεδιψά με ραδιενεργό νερό.
-Κάτσε ρε μάγκα χιλιάδες μίλια μακριά είναι.
-Αν και καθιστός φιλαράκι ορθώς εμίλησες.Και μίλησες χωρίς να ξέρεις ότι η Ιταλία έχει πυρηνικά εργοστάσια,η Βουλγαρία,και Αλβανία με Τουρκία υπό συνθήκης κατασκευής.Εδώ πριν 25 χρόνια στο Τσέρνομπιλ και είχαμε θέμα πόσο μάλλον τώρα.Δείτε το βίντεο.Εγώ σοκαρίστηκα.

Μην βιαστείς να πείς ότι το σενάριο πλοκής είναι απαισιόδοξο.Δείγματα γραφής υπάρχουν.Όχι αρνούμαι να γίνω πατέρας.Αρνούμαι να ικανοποιήσω την δική μου φιλοδοξία να διαιωνίσω το DNA μου.Προτιμώ να κάνω κάποιο ήδη γεννημένο παιδί ευτυχισμένο,να του δώσω αγάπη και φροντίδα,μια οικογένεια παρά να πράξω έτσι. Προτιμώ να μείνω μόνος μου παρά να δώσω ζωή.
Αυτά τα κοπρόσκυλα που έχουν τα μέσα και τα έξω κοιτούν να γεμίσουν τις τσέπες τους με λεφτά,λεφτά,λεφτά χωρίς να υπολογίζουν  τα όνειρα σου,τα θέλω σου,την ευτυχία σου.Ξεχνούν κάτι όμως.Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες.Μόνο η ψυχή είναι θησαυροφυλάκιο.Δεν συνεχίζω άλλο,έχω κουραστεί,δεν θέλω να σκέφτομαι άλλο,θέλω να ζω την κάθε μου στιγμή σαν να είναι η τελευταία.Να δίνω αγάπη και ότι υλικό αγαθό μπορώ στους γύρω μου,στους άλλους.Έτσι θα είμαι καθαρός,άξιος να λέγομαι άνθρωπος και όχι εγωιστικό γουρούνι.